هر پرندهاى كه داراى چنگال بوده باشد كه بتواند شكار كند مأكول اللحم نمىباشد، مانند: باز و عقاب و شاهين. يا بتواند شكار كند ولى داراى چنگال باشد مانند كركس حرامست.
روايات زيادى در اين باره وجود دارد، از آن جمله در كتاب كافى و تهذيب از داود بن فرقد از امام صادق (عليه السلام) نقل شده است كه هر حيوان درنده كه داراى دندان ناب بوده باشد حرامست (ناب دندانهاى پس از دندان جلو را مىگويند) و هر پرنده چنگالدار حرامست. در كافى پنج نفر از روات از امام صادق (عليه السلام) نقل كردهاند: پيغمبر فرموده است هر حيوان داراى ناب از درندهها و داراى چنگال از پرندهها حرامست.
پس از اين شرط، در مأكوليت پرندگان در باره مواردى كه دليلى بر حرمت و حليت وجود نداشته باشد، دو ملاك وجود دارد: 1- دف و صف در حال پريدن است. هر پرندهاى كه در موقع پريدن پر بزند حلال است و آن چه كه با پرهاى باز بدون تحريك پر به پرد حرامست.
2- داشتن چينهدان و معده و صيصى است كه ملاك مأكوليت است. (صيصى عبارت است از يك استخوان قلمى باريك