1- باز بودن راههاى اراده و خواستههاى بىنهايت و تزاحم و سپس سقوط، به اضافه عدم امكان اجرا. (زيرا اگر همه بخواهند هر چه را اراده كنند داشته باشند و بدان برسند، هيچ كس به هيچ چيز نخواهد رسيد).
2- محدود بودن خواستهها بدون تزاحم و سقوط، به اضافه قابليت اجرا.
نتيجه اين تشبيه اينست كه مفهوم تثبيتا من أنفسهم در حقيقت اثبات زندگى خود انفاق كنندگان مىباشد در مقابل نابود شدن و زندگى را از دست دادن، نه اين كه تثبيت كامورى آنها در اجتماع منظور است، پس در حقيقت، انفاق كنندگان و پرداخت كنندگان ماليات با مهار كردن تمايل به ثروت بىنهايت، مىتوانند با ثروت محدودى به زندگانى خود ادامه بدهند چنانكه در زير بناى وضع حقوق بيان كرديم.
ممكن است از «تَثْبِيتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ» اين معنى استفاده شود كه جامعه اسلامى مسأله پرداخت ماليات را بايستى طورى بر خود بقبولاند كه از درون خود چنانكه گرسنگى را احساس مىكند لزوم پرداخت ماليات را احساس نمايد، و چنانكه گفتيم نه اين معنى و نه معانى قبلى هيچ يك با همديگر در