چراگاه مىرفتند در هر سال دو دينار زكات وضع كرد. در اين باره روايات متعددى وارد شده است. «1» با اندك توجهى به فقه اسلامى و قوانين آن، اين مطلب روشن است كه اگر مقدار مقرر، حتمى و ابدى و غير قابل تغيير بود، مانند عدد ركعات در نمازها، افزودن ماده ديگرى به مواد زكوى به وسيله امير المؤمنين على (عليه السلام)، بر خلاف قانون اسلامى بود.
و مواد ديگرى را كه در روايات، ضميمه مواد مقرره شده است، به مراحل بعد از صدر اول اسلام حمل نموده است. يونس مىگويد: چنانكه نماز هم در اول بعثت دو ركعت بود سپس پيغمبر ركعات بعدى را اضافه كرد. «2»
(1). وسائل الشيعه، كتاب زكات ص 51 و 53. (2). مصباح الفقيه، زكات همدانى ص 19: يونس بن عبد الرحمن يكى از عالى مقامترين روات و فقهاى اماميه است. در زمان هشام بن عبد الملك متولد گشته از حضرت موسى بن جعفر و على بن موسى الرضا (عليه السلام) روايت نقل نموده است. على بن موسى الرضا در علم و فتوا مردم را به او ارجاع مىكرده است(رجال نجاشى- 348) از طرف على بن موسى الرضا وكيل بوده است. شخصى به حضرت رضا عرض كرد: دستم به شما نمىرسد، امور دينى را از چه شخصى بپرسم؟ فرمود: از يونس بن عبد الرحمن. او در حدود 20 كتاب در موضوعات مختلف نوشته است.