مذهبى غير مسلمان براى خود تثبيت شده مىداند بايستى نتائج مطلوبه از آن قانون را در باره آن ملت براى همان ملت پذيرفته و نتيجه مفروض را به رسميت بشناسيم. مثلا ملل غير اسلامى با شرايط و كيفيت معينى ازدواج و توليد فرزند مىكنند و ازدواج را با قوانين معينى عمل مىكنند قاعده الزام مىگويد اين ازدواج و فرزندان محصول آن را به رسميت بشناسيم.
آن چه كه زمينه اصلى اقتضاء مىكرد اين بود كه به جهت همگانى و همه زمانى بودن قانون اسلامى هيچ يك از مقررات مذهبى ملل ديگر به رسميت شناخته نشود ولى با توجه به اين كه ايده اسلامى، قوانين فقهى خود را بر هيچ يك از ملل نمىخواهد تحميل نمايد، و نيز با توجه به ضرورت همزيستى مسلمين با ملل ديگر، قاعده مزبور وضع شده است. «1»
اين قاعده مىگويد: اگر كسى مالك چيزى بود مىتواند در باره آن مملوك هر گونه اقرار ممكن را بنمايد. ملاحظه
(1). صورت قاعده چنين است:«الزموهم بما الزموا به أنفسهم»