مناسک حج

يك گاو كفاره بدهد و اگر كوچك باشد يك گوسفند. (1) [475] م- اگر بعض درخت را قطع كند اقوى (2) آن است كه قيمت آن را كفاره بدهد.

[476] م- در قطع گياه‏ها كفاره نيست بجز استغفار. (3) [477] م- جايز است كه شتر خود را بگذارد كه علف بخورد، (4) ولى خودش براى او قطع نكند (5).

[478] م- آن چه ذكر شد از قطع درخت و گياه حرم مختص به محرم نيست بلكه براى همه كس ثابت است (6).

[479] م- اگر بنحو متعارف راه برود و گياهى از راه رفتن او قطع شود اشكالى ندارد (7).

[480] م- بيست و چهارم- سلاح در برداشتن بنا بر احوط (8) مثل شمشير و نيزه و

(مناسك شيخ ص 30).

آية اللَّه (غروى): بلكه احتياط كفاره دادن به گاو است خواه درخت بزرگ باشد يا كوچك، بلكه بعدى در اقوائيّت آن نيست.

(1) آية اللَّه (خوئى)، آية اللَّه (تبريزى): كفّاره كندن درخت از بيخ، قيمت همان درخت است. و كفاره قطع مقدارى از آن، قيمت همان مقدار است. و كندن علف يا قطع آن كفاره ندارد.

آية اللَّه (سيستانى): بنا بر احتياط كفاره كندن هر درختى قيمت همان درخت و كفّاره قطع آن قيمت همان مقدارى است كه قطع كرده است، و در كندن و قطع گياه كفّاره نيست. (مناسك، مسأله 282).

آية اللَّه (مكارم): در هر دو صورت احتياط يك گاو است.

آية اللَّه (صافى): و ظاهر آنست كه اگر گاو يا گوسفند را به قصد ما فى الذمّه از عين آنها يا قيمت درخت بدهد و قيمت درخت بيشتر نباشد كافى است.

آية اللَّه (نورى): اگر درختى را بكند اگر بزرگ باشد بايد يك گاو كفّاره بدهد و اگر كوچك باشد يك گوسفند و اگر بعض درخت را بكند قيمت آن را كفّاره بدهد و در قطع گياه كفاره نيست بجز استغفار.

(2) آية اللَّه (سيستانى): بلكه احوط است.

آية اللَّه (بهجت): به ذيل مسأله قبلى مراجعه شود.

(3) آيات عظام (خوئى)، (تبريزى)، (سيستانى): كفاره ندارد. (مناسك، ص 114).

(4) آية اللَّه (سيستانى): هم چنين چهارپايان ديگر.

(5) آيات عظام (خوئى)، (تبريزى)، (فاضل): اين كار جايز است.

(6) آية اللَّه (بهجت): در تكليف تحريمى و در وجوب فداء على الظاهر (مناسك شيخ ص 30).

(7) آية اللَّه (بهجت): اطلاق حكم بصورت علم به قطع و عدم ضرورت مورد تأمّل است. (مناسك شيخ ص 30).

(8) آيات عظام (گلپايگانى)، (سيستانى)، (فاضل)، (صافى): در برداشتن و پوشيدن سلاح حرام است.