گفت: «من عملى را در اين كه گفتى مؤثرتر از اين نديدم كه در هر شبانه روز يك بار باسجده طولانى مداومت شده، در آن اين آيه خوانده شود:
«لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ مِنَ الظّالِمين؛(1) هيچ معبودى غير از تو نيست، پاك و منزهى پروردگار من. همانا من از ستمكنندگان به خويشتنم».
و به هنگام گفتن ذكر، خود را در زندان طبيعت زندانى و به زنجيرهاى اخلاق رذيله بسته بيند. آنگاه اقرار كند كه بار الها، اين كار را تو بر من نكردى و تو بر من ستم روا نداشتي؛ بلكه اين من بودم كه بر خود ستم كردم و خود را به اين جا انداختم».
(2)
روز عيدغدير فرا رسيد، مردم مؤمن و علاقهمند به ولايت و امامت، دسته دسته براى عرض تبريك به محضر عالم كامل و عارف وارسته حاج ميرزا جواد آقا رسيده، با توشهاى از نورانيّت و صفا، ياد آن استاد
(1). انبياء(21) آيه 87. (2). عرفان اسلامى، ج 4، ص 94 و 95.