از اين بنده دست خالى چارهجويى نمودهايد، بدون مقدّمه و تعارف، بنده حقيقت آنچه كه براى سير اين عوالم ياد گرفته، بعضى از نتايج آن را مفصلاً در خدمت شما صحبت كردهام و از شوق بسيار اين كه با رفقاى خود در همه جاها همرنگ بشوم اساس و ريشه آنچه از لوازم اين سير مىدانستم، بىمضايقه بيان كردم. اكنون نيز مختصرى از آنچه ياد گرفتهام مجدداً اظهار مىدارم:
«شناخت نفس» راه مطلوب براى خودسازى است. براى اين امر مهمّ نيز بايد به عالم عقلى رسيد. تا انسان پاى به اين عالم نگذارد و از دنياهاى ديگر بيرون نرود «معرفت نفس» حاصل نمىشود. از اين روى در پى اتمام اين معرفت، مرحوم مغفور [ملا حسينقلى همداني] كه خداوند بهترين جزاى معلّمان ما را به او بدهد، مىفرمود:
بايد انسانمقدار زيادى از خوراك و غذايش را كمكند و از استراحت و خوابخود بكاهد تا جنبهحيوانيّت در او كاسته شده،ابعاد روحانى بيشترى به دست آورد.ميزان آن را هم چنينفرمود كه انسان روز و شب بيش از دو مرتبه غذا نخورد و از خوراكىها در بين دو وعده غذا استفاده نكند. هر وقت غذا مىخورد بايد مثلاً يك ساعت بعد از گرسنگى بخورد و آن قدر بخورد كه تماماً سير نشود و باز هم ميل به غذا داشته باشد؛ امّا اين كه چه بخورد، بايد خوردن گوشت زياد را ترك كند و در شب و روز هر دو وعده گوشت نخورد. و در هر هفته دو سه دفعه هر دو (يعنى هم روز و هم شب) را ترك كند و يك وعده هم بر خود لازم بداند كه نخورد. و اگر بتواند روزههاى سه روز هر ماه را ترك نكند.
امّا در كم كردن خواب: شبانه روز شش ساعت بخوابد. و البته در حفظ زبان و دورى از اهل غفلت كوشش بسيار كند، اينها در كم كردن بعد