دور كرده، با نور هدايت معصومين (عليهم السلام) ما را از تاريكى ضلالت به صراط روشن هدايت رهنمود سازد.(1)
روزها ولحظهها در نگاه حاج ميرزا جواد آقا ايستگاههاى مسافرت به وطن اصلى است. هر يك از ما براى مسافرتى چند روزه از آن ديار سبز وزيبا به اين محيط موقت و زودگذر آمدهايم تا از فايدههاى فراوان و كمالات سرشار استفاده كرده، خِرد خويش را صيقلِ ملكوتى دهيم تا بشكوهتر از جان نزد جبريل شده، در جوار قرب الهى بياساييم.
قلههاى قرب و فراز و فرزانگى انسان وسعت چشمگيرى دارد، به طورى كه بر دل هيچ بشرى خطور نكرده، هيچ چشمى ياراى به نظاره نشستن آن را ندارد. بدين سبب پروردگار قادر و مهربان، خود اين معرفت را به ما ارزانى داشته است كه:
هيچ كس نمىداند چه چشم روشنىهايى براى آنها پنهان نگهداشته شده است!(2) و اگر نعمتهاى خدا را بشمارند اول و آخرى بر آن نخواهند يافت.(3)
در روايتهاى بسيار برخىاز نعمتهاى آفرينش بيان شده است. نعمتهاى بىنهايت و الطافبيكران،چنان كه در حديثمعراجآمده است:
(1). ميرزا جواد آقا ملكى تبريزى، اسرار الصلاة، ترجمه رضارجب زاده، ص 484. (2). سجده (32) آيه 17. (3). نحل (16) آيه 18.