صفحه‌ى 154
مسأله 1 اگر شخص روزه دار عمداً چيزى بخورد يا بياشامد روزه او باطل مىشود چه خوردن و آشاميدن آن چيز معمول باشد مثل نان و آب، چه معمول نباشد مثل خاك و شيره درخت، و چه كم باشد مثل يك دهم از حبه گندمى و يا از قطره آبى، حتى اگر مسواك را از دهان بيرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد روزهاش باطل مىشود.
مسأله 2 اگر روزه دار سهواً چيزى بخورد و يا بياشامد، روزهاش باطل نمىشود.
مسأله 3 چنانچه روزه دار به طور غير معمول چيزى بخورد و بياشامد، مثل اين كه از راه بينى آب بياشامد روزه او باطل است.
مسأله 4 احتياط واجب آن است كه روزه دار از استعمال آمپولى كه به جاى غذا به كار مىرود خوددارى كند، ولى تزريق آمپولى كه عضو را بىحس مىكند اشكال ندارد.
مسأله 5 اگر روزه دار چيزى را كه لاى دندان مانده است عمداً فرو ببرد روزهاش باطل مىشود.
مسأله 6 كسى كه مىخواهد روزه بگيرد لازم نيست پيش از اذان دندانهايش را خلال كند، ولى اگر بداند غذايى كه لاى دندان مانده در روز فرو مىرود، چنانچه خلال نكند و چيزى از آن فرو رود روزهاش باطل مىشود.
مسأله 7 فرو بردن آب دهان، اگر چه به واسطه خيال كردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمىكند.
مسأله 8 انسان نمىتواند براى ضعف، روزه را بخورد، ولى اگر ضعف او به قدرى است كه معمولًا نمىشود آن را تحمل كرد، خوردن روزه اشكال ندارد، ولى بايد قضاى آن را به جا آورد.