صفحه‌ى 325
[أحكام سر بريدن و شكار]
مسأله 1 كسى كه مىخواهد كشتار كند و حيوانى را سر ببرد بايد مسلمان باشد چه شيعه باشد و چه سنى، پس كافر اگر سر ببرد فايده ندارد و گوشت آن حيوان حرام مىشود، و فرقى نيست بين كافر اين كه يهودى باشد يا نصرانى و از نواصب باشد يا از خوارج شمرده شود، و فرقى نيست بين مسلمانها چه مرد باشد چه زن، چه پاك و پاكيزه باشد چه جنب يا حائض، چه بالغ باشد يا مميز، بلى طفل غير مميز نمىتواند اين كار را بكند.
مسأله 2 تنها چيزى كه مىتوان با او سر حيوان را جدا كرد آهن است و چيزهاى ديگر چه از معادن باشد مثل طلا و نقره و مس و سرب و چه از معادن نباشد مثل آن كه چوب تيزى باشد يا نخ برندهاى، با آن اگر سر ببرند حلال نمىشود.
مسأله 3 اگر آهن پيدا نشد در اين صورت با يكى از آن چيزهايى كه نامبرده شد مانعى ندارد، به شرط آن كه ضرورت داشته باشد سر بريدن حيوان و يا آن كه حيوان بميرد اگر سرش را نبرند.
مسأله 4 لازم است در كشتار كردن حيوان، آن كه چهار چيز را ببرند: اول: حلقوم (نفسكش). دوم: گلو (جايى كه غذا و آب از آنجا پايين مىرود). سوم و چهارم: دو رگ اطراف حلقوم يا گلو است كه آن را شاه رگ مىگويند، پس در اين صورت حيوان حرام نمىشود و گر نه حرام است و نجس.