صفحه‌ى 89
مسأله 1 در نمازهاى واجب رو به قبله بودن واجب است در صورت امكان، و هم چنين در نمازهاى مستحب اگر روى زمين و در حال استقرار باشد، امّا اگر در حال راه رفتن يا سواره بودن باشد رو به قبله بودن لازم نيست در نمازهاى مستحب.
مسأله 2 بر نمازگزار لازم است كه طرف قبله را بداند يا دو نفر عادل بگويند كه اين طرف رو به قبله است در صورتى كه گفته آنها از نشانههاى حسى باشد.
مسأله 3 براى كسى كه طرف قبله را نداند واجب است براى پيدا كردن طرف قبله به قدر قدرت كوشش كند و به مظنّه عمل نمايد.
مسأله 4 اگر طرف قبله را نداند و ظنّ به طرف معينى هم پيدا نكند، واجب است به چهار طرف نماز بخواند و اگر وقت كافى نباشد به هر چند طرفى كه وقت باشد بخواند.
مسأله 5 اگر مىداند كه در يك طرف قبله نيست، واجب است رو به سه طرف ديگر بخواند.
مسأله 6 بر قبله شهر مسلمانان مىتوان اعتماد كرد و به همان طرف كه اهل شهر نماز مىخوانند و محرابهاى مساجدشان را بنا كردهاند و قبرهاى مردگان را قرار دادهاند مىتوان نماز خواند، مگر آن كه بدانيم كه اين محرابها يا قبرها را اشتباهاً رو به اين طرف ساختهاند.
مسأله 7 اگر به طرفى كه يقين داشته قبله است نماز خواند و بعد معلوم شد قبله نبوده، و قبله از بين طرف راست يا چپ او بيرون نبوده، نماز او صحيح است.
مسأله 8 اگر معلوم شد كه نماز او رو به قبله نبوده و قبله از بين راست يا چپ او بيرون بوده يا پشت سر قرار داشته است، اگر در بين نماز باشد وقت هم