فاعتبروا بنزولكم منازل من كان قبلكم، و انقطاعكم عن أصل إخوانكم (2)
أنتم الأنصار على الحقّ، و الإخوان في الدّين، و الجنن يوم البأس، و البطانة دون النّاس. بكم أضرب المدبر، و أرجو طاعة المقبل. فأعينوني بمناصحة جليّة من الغشّ، سليمة من الرّيب، فو اللّه إنّي لأولى النّاس بالنّاس [سبب دين] خدا بر بندگان او، و بزرگ داشت نمىكنيد خدا را در بندگان او. (1) پس عبرت گيريد به فرو آمدن شما منزلهاى آن كسى كه بود پيش از شما، و منقطع شدن شما از اصل برادران شما. (2) 117- [و از خطبههاى آن حضرت (عليه السلام) است] شماييد، و برادران در دين، و سپرها [در] روز حرب، و آستر، يعنى اندرونى [و خاصّه منيد] نزد مردمان، به [كمك] شما بزنم پشت فرو كننده را از حق، و اميد مىدارم [از شما] طاعت رو آورنده را، پس يارى دهيد مرا به نيكخواهي[ى] ازدوده از غش، سلامت از گمان و تهمت، پس بخدا بدرستى كه من سزاوارترين مردمانم به مردمان.