نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6

مصحح: عزیزالله جوینی‏

جلد 1 -صفحه : 491/ 354
نمايش فراداده

الحرام، فإنّكم بعين من حرّم عليكم المعصية، و سهّل لكم سبيل الطّاعة. (13)

152- و من خطبة له عليه السلام

منها

الحمد للّه الدّالّ على وجوده بخلقه، و بمحدث خلقه على أزليّته، و باشتباههم على أن لا شبه له. لا تشتمله المشاعر، و لا تحجبه السّواتر، لافتراق الصّانع و المصنوع، و الحادّ و المحدود، و الرّبّ و المربوب. (1) الأحد بلا تأويل عدد، و الخالق لا بمعنى حركة و نصب، و السّميع لا بأداة، و البصير لا بتفريق آلة، و الشّاهد لا بدرستى كه شما به نظر آن كس آييد كه حرام كرد بر شما معصيت [را]، و آسان كرد براى شما راه طاعت را. (13) 152- [و از خطبه‏هاى آن حضرت (عليه السلام) است‏] شكر و سپاس مر خدا را كه دلالت كننده است بر وجود خود به خلق خود، و به حدوث خلق او دال است بر هميشگى او تعالى، و به مانند [بودن‏] ايشان [به يكديگر دليل است‏] بر آن كه نيست مانند مر او را، بنشايد و گرد بر نيايد او را حواس‏ها، و محجوب نكند و باز ندارد او را پرده‏ها، براى جدا گردانيدن صانع و مصنوع، و حد با ديد كنند[ه‏] و حد با ديد كرده، و آفريننده و آفريده. (1) او يكى و يگانه است نه بتأويل عدد، و آفريدگار [است‏] نه بمعنى حركت و رنج، و شنوا [است‏] نه به آلت، و بينا [است‏] نه به جدائى آلت، و حاضر