بطعمها أبدا ما كرّ الجديدان. (5)
و لقد أحسنت جواركم، و أحطت بجهدي من ورائكم. و أعتقتكم من ربق الذّلّ، و حلق الضّيم، شكرا منّي للبرّ القليل و إراقا عمّا أدركه البصر، و شهده البدن، من المنكر الكثير.
منها
أمره قضاء و حكمة، و رضاه أمان و رحمة، يقضي بعلم، و يعفو بحلم. (1) طعمه نسازند و نخورند آن [را] هرگز [تا] مدّت آن كه گردد روز و شب. (5) 159- [و از خطبههاى آن حضرت (عليه السلام) است] و بدرستى كه نيكو دانستم مجاورت شما را، و گرد در آمدم به كوشش خود از پس شما، و آزاد كردم شما را از ريسمان حقارت، و حلقههاى ظلم، [به جهت] شكر[گزارى] از من براى نيكوئى اندك شما، و [به جهت] چشم در پيش افكند[ن من] از آنچه دريافت آن را بصر [من]، و گواهى داد بدن [من] از منكر بسيار [شما].
160- [و از خطبههاى آن حضرت (عليه السلام) است] امر او تعالى حكم جزم است و حكمت، و رضاء او، حكم كند به علم، و عفو كند به حلم. (1) اى بار خدا[ى] مر تو راست حمد و شكر بر آنچه فرا گيرى و بدهى، و بر