35- و من خطبة له عليه السلام بعد التّحكيم

الحمد للّه و إن أتى الدّهر بالخطب الفادح، و الحدث الجليل. و أشهد أن لا إله إلا اللّه، ليس معه إله غيره، و أنّ محمّدا عبده و رسوله، صلّى الله عليه وآله. (1) أمّا بعد، فإنّ معصية النّاصح الشّفيق العالم المجرّب تورث الحسرة، و تعقب النّدامة. و قد كنت أمرتكم في هذه الحكومة أمري، و نخلت لكم مخزون رأيي، لو كان يطاع لقصير أمر (2) فأبيتم 35- [و از خطبه‏هاى آن حضرت (عليه السلام) است كه پس از رأى حكمين فرموده است‏] شكر و سپاس مر خداى را [است‏] و اگر چه آورد روزگار به كارگران، و حادثه بزرگ، و گواهى مى‏دهم كه نيست خداى بجز او خداى، نيست با او خدا جز او، و بدرستى كه محمّد بنده او است و فرستاده او- درود داد خدا بر او و آل او. (1) پس از حمد و ثناى خدا بدرستى كه نافرمانى كردن با نصيحت كننده مشفق عالم آزمود[ه‏] ميراث دهد پشيمانى را، و عقب آورد پشيمانى خوردن را، و بدرستى كه بودم كه امر كردم شما را در اين حكومت امر خود، و بيختم و خلاصه كردم براى شما نگاه داشته تدبير خود، اگر بودى كه طاعت دارند مر قصير را [در] امرى. (2) پس ابا كرديد شما بر من چون سر باز زدن مخالفان سخت دل، و خصومت‏