نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

فأمّا أنا فو اللّه دون أن أعطي ذلك ضرب بالمشرفيّه تطير منه فراش الهام، و تطيح السّواعد و الأقدام، و يفعل اللّه بعد ذلك ما يشاء. (8) أيّها النّاس، إنّ لي عليكم حقّا، و لكم عليّ حقّ: فأمّا حقّكم عليّ فالنّصيحة لكم، و توفير فيئكم عليكم، و تعليمكم كيلا تجهلوا، و تأديبكم كيما تعلموا. (9) و أمّا حقّي عليكم فالوفاء بالبيعة، و النّصيحة في المشهد و المغيب، و الإجابة حين أدعوكم، و الطّاعة حين آمركم. (10) مى‏گويم من به حقّ خدا پيش از آنكه بدهم آن تمكين [را، مرا] زدنى [است‏] به شمشير مشرفيّة كه بپرّد از [او] پرّه سر چكاد و ظاهر شود بازوها و قدم‏ها، و بكند خداى پس از آن آنچه خواهد. (8) اى مردمان، بدرستى كه مرا بر شما حقّى است، و مر شما را بر من حقّى است، پس حقّ شما بر من. نصيحت گفتن است مر شما را، و تمام و بسيار كردن غنيمت بر شما، و تعليم دادن شما راست تا كه جاهل نمايند، و ادب كردن شما تا كه بدانيد. (9) و امّا حقّ من بر شما پس وفا كردن است به بيعت، و نيك‏خواهى در جاى حضور و غايب، و اجابت كردن هنگامى كه بخوانم شما را، و فرمان بردن آن هنگام كه فرمايم و امر كنم شما را. (10)