فإن أبيتم إلّا أن تزعموا أنّي أخطأت و ضللت، فلم تضلّلون عامّة أمّة محمّد صلّى الله عليه وآله، بضلالي، و تأخذونهم بخطئي، بنهد مردى مال خود را در غير حقّ آن، و نزديك نه اهل آن، الّا كه حرام گرداند [و باز دارد] خدا شكر ايشان را [از آن مرد] و باشد مر غير او را دوستى ايشان، پس اگر بلغزد او را نعل و قدم روزى احتياج افتد وا يارى ايشان، پس [آن گاه آنان] بدترين دوست باشند [براى او]، و ملومتر دوست. (3) 127- [و از سخنان آن حضرت (عليه السلام) است] مر خوارج را نيز پس اگر باز نمىايستيد از فرمان مگر آنكه دعوى مىكنيد بدرستى كه من خطا كرده و گمراه گرد[يدها]م، پس چرا نسبت مىكنيد جميع عامّه امّت محمّد- درود دا[د] خدا بر او و آل او- به گمراهى من، و فرا مىگيريد ايشان را به خطاء من، و نسبت مىكنيد ايشان را به