122- و من كلام له عليه السلام لأصحابه فى ساعة الحرب:
و أيّ امرئ منكم أحسّ من نفسه رباطة جأش عند اللّقاء، و رأى من أحد من إخوانه فشلا فليذبّ عن أخيه بفضل نجدته الّتي فضّل بها عليه كما يذبّ عن نفسه، فلو شاء اللّه لجعله مثله. (1) إنّ الموت طالب حثيث لا يفوته المقيم، و لا يعجزه الهارب. (2) إنّ أكرم الموت القتل و الّذي نفس ابن أبي طالب بيده، لألف ضربة بالسّيف أهون عليّ من ميتة في غير طاعة اللّه على الفراش. (3) 122- [و از سخنان آن حضرت (عليه السلام) است] مر اصحاب خود را در ساعت حرب و هر كدام مردى از شما در يابد از نفس خود ثبات و قوّت دل و عقل دل نزديك حرب، و ديد از يكى از برادران او بد دلى، پس بايد كه دفع كند [دشمن را] از برادر خود به فضل شجاعت خود آنكه تفضيل نهادهاند به آن [دليرى] بر [برادر] او چنان كه دفع كند از نفس خود، پس اگر خواهد خدا هر آينه گرداند [آن برادر] را مانند او. (1) بدرستى كه مرگ طلب كننده بشتاب است كه فوت نگذارد او را مقيم، و از پيش نرود او را گريزنده. (2) بدرستى كه بزرگترين مرگ[ها] قتل است، و بحقّ آنك نفس پسر ابى طالب به دست او است، هزار ضربت به شمشير خوارتر باشد بر من از مردن در غير طاعت خدا بر فراش. (3)
لطفا منتظر باشید ...
