معاشر المسلمين: استشعروا الخشية، و تجلببوا السّكينة، و عضّوا على النّواجذ، فإنّه أنبى للسّيوف عن الهام ابتدا كرد، و نه تدبير آنچه بيافريد، و نايستاد و مطّلع نشد به آن عاجزى از آنچه آفريد، و در نيامد بر او شبهتى در آنچه حكم كرد و تقدير، بلكه حكم [او] استوار شده است و علم او محكم است، و امر او محكم است، [بندگان] اميد داشته[اند] وا عقوبات [او، و] ترسيده[اند] وا نعمتهاى [او]. (6) 65- [و از سخنان آن عليه السلام- است] در بعضى روزهاى صفّين [اى] گروه مسلمانان شعار خود سازيد [ترس از خدا را]، يعنى بر حذر باشيد از د[ر]شت [بودن]، و چادر خود سازيد آرام و قرار را، و به دندان گيريد بر دندانهاى خود، بدرستى كه آن [دور كنندهتر است] مر شمشيرها را از سر چكاد، و تمام در پوشيد زره را، و بجنبانيد