37- و من كلام له عليه السلام يجرى مجرى الخطبة - نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

آت- لا أبا لكم- بجرا، و لا أردت لكم ضرّا. (3)

37- و من كلام له عليه السلام يجرى مجرى الخطبة

فقمت بالأمر حين فشلوا، و تطلّعت حين تعتعوا، و مضيت بنور اللّه حين وقفوا. (1) و كنت أخفضهم صوتا، و أعلاهم فوتا، فطرت بعنانها، و استبددت برهانها. (2) كالجبل لا تحرّكه القواصف، و لا تزيله العواصف. لم يكن لأحد فيّ مهمز را- شرّ بزرگ، و نخواستم به شما گزندى. (3) 37- [و از سخنان آن حضرت (عليه السلام) است‏] [كه‏] جارى مجراى خطبه [است‏] پس برخواستم من و شجاعت كردم به حرب آن هنگام كه بد دل شدند، و ظاهر شدم تمام آن هنگام كه باز گرديدند، و بگذشتم من به نور خدا آن هنگام كه بايستادند ايشان. (1) و بودم من فروترين ايشان به آواز، و بلندترين ايشان به سبقت، پس شتاب كردم به عنان حرب، و يگانه شدم به گرو آن. (2) همچو كوهى كه نجنباند او را بادهاء شكننده، و زايل نكند او را بادهاء سخت جهنده، نباشد مر يكى را در من جاى عيبى، و نه گوينده‏اى را در من جاى‏