22- و من خطبة له عليه السلام - نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

تلحقوا، فإنّما ينتظر بأوّلكم آخركم.

قال السيد: إن هذا الكلام لو وزن، بعد كلام اللّه سبحانه و كلام رسول اللّه صلّى الله عليه وآله، بكل كلام لمال به راجحا، و برّز عليه سابقا. و أما قوله «تخففوا تلحقوا» فما سمع كلام أقل منه مسموعا و لا أكثر منه محصولا، و ما أبعد غورها من كلمة و أنقع نطفتها من حكمة و قد نبهنا في كتاب «الخصائص» على عظم قدرها و شرف جوهرها.

22- و من خطبة له عليه السلام

ألا و إنّ الشّيطان قد ذمر حزبه، و استجلب جلبه، ليعود شما را، سبك بار شويد تا فرا رسيد، و بدرستى كه منتظرند به اوّل شما آخر شما.

[گفت سيّد رضى‏]: بدرستى كه اگر اين سخن [را] بسنجند بعد از سخن خدا[ى‏] تعالى، و سخن رسول خداى- صلعم- به هر سخنى، هر آينه بچسبيدى آن [سخن‏] را چربنده، و بيرون آيد بر او پيشى گيرنده و امّا قوله: «سبك بار شويد تا فرا رسيد»، پس نشنيدند سخنى كمتر از او شنيده، و نه بيشتر حاصل داشته، و چه دور است جولاى [او] از كلمه‏اى، و سيراب‏[كننده‏]تر آب بسيار او از حكمتى. و بدرستى كه آگاه كرديم ما در كتاب «خصايص»، بر بزرگى قدر او و بزرگى جوهر او.

22- [و از خطبه‏هاى آن حضرت (عليه السلام) است‏] بدان بدرستى كه معاويه براى قتال جمع كرد و برانگيخت گروه خود را، و با هم آورد ياران خود را براى آزاريدن، تا وا گردد بيدادى وا جاى گاه خود، و باز گردد باطل وا اصل‏