13- و من كلام له عليه السلام فى ذمّ البصرة و اهلها:
كنتم جند المرأة، و أتباع البهيمة، رغا فأجبتم، و عقر فهربتم. أخلاقكم دقاق، و عهدكم شقاق، و دينكم نفاق، و ماؤكم زعاق، [و] المقيم بين أظهركم مرتهن بذنبه، و الشّاخص عنكم متدارك برحمة من ربّكم. (1) كأنّي بمسجدكم كجؤجؤ سفينة قد بعث اللّه عليها العذاب من فوقها و من تحتها، و غرّق من در پشتهاى مردان، و رحمهاى زنان [هستند] زود ظاهر شود به ايشان در آن زمان و قوى شود به ايشان ايمان.13- [و از كلام آن حضرت (عليه السلام) است] در مذمّت بصره و اهل آن بوديد شما لشكر زنان، و تابع چهار پايان، [چون] آواز داد [آن چهار پا] پس جواب داديد شما، و [چون] بريدند و پى كرد[ند]، پس بگريختيد، خلقهاى شما چون خلقهاى خسيسانست، و وعدههاى شما خلاف وعده است، و دين شما نفاق است، و آب شما سخت تلخ است، [و] اقامت كنند[ه در] ميان اشخاص شما گرو كرده به گناه او، و كوچ كننده از شما دريافته رحمتى از پروردگار شما. (1) گويى كه من به مسجد شما چون سينه كشتىام، بدرستى كه بفرستاد خدا بر آن عذاب را از بالاى آن و از زير آن، و هلاك گردانيد آن كس را