70- و من خطبة له عليه السلام فى ذمّ اهل العراق: - نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

عليه و آله، فقلت: يا رسول اللّه، ماذا لقيت من أمّتك من الأولاد و اللّدد فقال: «ادع عليهم» فقلت: أبدلني اللّه بهم خيرا لى منهم، و أبدلهم بي شرّا منّي.

[قال الرضى، رحمه الله‏]: و يعني بالأولاد الاعوجاج، و باللّدد الخصام. و هذا من أفصح الكلام.

70- و من خطبة له عليه السلام فى ذمّ اهل العراق:

أمّا بعد يا أهل العراق فإنّما أنتم كالمرأة الحامل، حملت فلمّا خدا [را]- صلعم- پس گفتم: اى رسول خدا چه چيز است ديدم آنچه من از امّت تو از كژى و خصومت و سختى پس گفت رسول، عليه السّلام: دعا كن برايشان، پس گفتم: بدل كناد خدا وا ايشان [كسانى كه‏] بهتر [باشد] مرا از ايشان، و بدل كناد ايشان را به من بدتر از من.

[گفت سيد رضى، خدايش رحمت كناد]: و مى‏خواهد به «اود»: كژ شدن، و به «لدد»: خصومت كردن، و اين از فصيح‏ترين سخن است.

70- [و از سخنان آن حضرت (عليه السلام) است‏] در ذمّ اهل عراق پس از حمد و ثناى خدا، اى اهل عراق بدرستى كه شما چون زن بار داريد كه‏