الحمد للّه الواصل الحمد بالنّعم و النّعم بالشّكر. نحمده على آلائه، كما نحمده على بلائه. و نستعينه على هذه النّفوس البطاء عمّا أمرت به، السّراع إلى ما نهيت عنه. (1) و نستغفره ممّا أحاط به علمه، و أحصاه كتابه: علم غير قاصر، و كتاب غير مغادر. (2) آورد به مانند آن، بدرستى كه دوستى كرديد بر ترك كردن آخرت و حبّ [و] دوستى دنيا، و گشت دين يكى از شما مقدار آنچه بليسند بر زبان خود، همچو كردار كسى كه فارغ شد از عمل خود، و جمع آورد و استوار كرد رضاى مهترى خود. (9) 113- [و از خطبههاى آن حضرت (عليه السلام) است] شكر و سپاس مر خداى را پيوند كننده شكر و حمد به نعمت، و نعمت را به شكر، حمد گوييم او را بر نعما[ء] و آلاء او، چنانكه حمد گوييم او را بر مكروهات او، و يارى خواهيم او را بر اين نفسها[ى] گرانىها و درنگى كننده از آنچه امر كردهاند او را به آن، [و] به شتاب [رونده] وا آنچه نهى كردهاند از او. (1) و آمرزش خواهيم ما از او از آنچه گرد در آمد به آن علم او، و به شمردن آن ر [ا] كتاب او، علمى [كه] نه قاصر [است]، و كتابى [كه] غير ترك
لطفا منتظر باشید ...
