منها فى صفة الارض و دحوها على الماء - نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

اقتسمتهم أخياف الهمم. (42) فهم أسراء الإيمان لم يفكّهم من ربقته زيغ و لا عدول و لا ونى و لا فتور، و ليس في أطباق السّموات موضع إهاب إلّا و عليه ملك ساجد، أو ساع حافد، يزدادون على طول الطّاعة بربّهم علما، و تزداد عزّة ربّهم في قلوبهم عظما. (43)

منها فى صفة الارض و دحوها على الماء

كبس الأرض على مور أمواج مستفحلة، و لجج بحار زاخرة، تلتطم أو اذيّ أمواجها، و تصطفق متقاذفات همّت‏ها. (42) پس ايشانند اسيران ايمان كه رها نكرد ايشان را از رسن او بگشتن و نه بگرديدن، و نه سستى و نه ضعف، و نباشد در طبق‏هاى آسمان‏ها [به مقدار] جاى گاه پوستى مگر كه بر او فرشته‏اى باشد سجده كننده، يا سعى كننده خدمت، [كه‏] زيادت مى‏كنند- بر درازى طاعت به پروردگار خود- دانش [خود را]، و زيادت [مى‏كند] بى‏همتايى خداى ايشان در دل‏هاى ايشان بزرگى. (43) بعضى از آن خطبه در صفت زمين و گستردن آن بر آب [فرو برد زمين را بر بالاى آمد و شد موج‏هايى كه مانند حيوان نر بر ماده در حال هيجان بودند] و جولاى‏ها[ى‏] درياها[ى‏] آواز كننده، كه به هم مى‏كوفت رنج رساننده‏[هاى‏] موج‏هاى‏