و ذلك يوم يجمع اللّه فيه الأوّلين و الآخرين لنقاش الحساب و جزاء الأعمال، خضوعا، قياما، قد ألجمهم العرق، و رجفت بهم الأرض، فأحسنهم حالا من وجد لقدميه موضعا، و لنفسه متّسعا. (1) بگذرد بر او از باد سخت جهنده و از زمان نزديك در پيچد آن فتنه گروه به گروه، و بدروند استاده را و خرد كننده دروده را. (6) 101- [و از خطبههاى آن حضرت (عليه السلام) است] [كه] مىرود [در] اين رفته [و] جارى مجرا و آن روزى [است] كه جمع كند خداى- تعالى- در آن روز اوّلينان و آخرينان را براى حساب سخت و جزاء عملها، [در حالى كه همه] فروتنى كنندگان [و] استادگان بدرستى كه لگام كرده باشد ايشان را عرق، و بلغزاند ايشان را زمين، پس خوبترين ايشان به حال، هر [كسى] كه يابد براى هر دو قدم خود جاى گاهى، و براى نفس خود فراخ فرا گرفته[اى]. (1)