اللّهمّ قد انصاحت جبالنا، و اغبرّت أرضنا، و هامت دوابّنا، و تحيّرت في مرابضها، و عجّت عجيج الثّكالى أولادها و ملّت التّردّد في مراتعها، و الحنين إلى مواردها (1) اللّهمّ روزى اميد دارند فردا ديدن و افروخته شدن [او]، و آنچه فوت شددى روز از عمر اميد ندارند امروز باز گرديدن او. (17) اميد وا آينده باشد، و نوميدى وا گذشته، پس بپرهيزيد خدا را سزاى پرهيزيدن او، و نميريد شما مگر شما مسلمانان [باشيد]. (18) 114- [و از خطبههاى آن حضرت (عليه السلام) است] در باران خواستن اى بار خدا بدرستى كه شكافته شد كوههاى ما، و گرد آلود شد زمين ما، و تشنه شدند دوابّ و چهار پايان ما، [و سرگشته شدند] در جاى خفتن آن، و برداشتند ناله چون ناله زنان فرزند مرده بر ورزندان خود، و ملول شدند از تردّد گرفتن در چراگاههاى خود، و اشتياق وا آبشخورهاى خود. (1) اى بار خدا پس رحمت كن ناله ناله كننده، و اشتياق اشتياق دارند[ه]، اى بار
لطفا منتظر باشید ...
