31- و من كلام له عليه السلام لمّا انفذ عبد الله بن عباس الى الزّبير قبل وقوع الحرب يوم الجمل ليستفيئه إلى طاعته - نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

من نصره لا يستطيع أن يقول: خذله من أنا خير منه، و من خذله لا يستطيع أن يقول: نصره من هو خير منّي. (1) و أنا جامع لكم أمره، استأثر فأساء الأثرة، و جزعتم فأسأتم الجزع، و للّه حكم واقع في المستأثر و الجازع. (2)

31- و من كلام له عليه السلام لمّا انفذ عبد الله بن عباس الى الزّبير قبل وقوع الحرب يوم الجمل ليستفيئه إلى طاعته

لا تلقينّ طلحة، فإنّك إن تلقه تجده كالثّور عاقصا قرنه، بودمى نصرت كننده [وى‏]، جز آن كه بدرستى كه آن كس كه نصرت كرد او را نتواند كه گويد: فرو گذاشت او را آن كسى كه من بهترم از او، و آن كس كه فرو گذاشت او را نتواند كه گويد: يارى كرد او را آن كس كه بهتر است از من. (1) و من جمع كننده‏ام براى شما كار او را، برگزيد [خلافت را براى خود] پس اندوهگن كرد [او را آن‏] برگزيد[ه‏]، و ناشكيبايى كرديد شما پس غمگين كرد شما را نا شكيبائى، و مر خدا راست حكمى روز قيامت در [حقّ‏] اختيار كنند[ه‏] و جزع كننده. (2) 31- [و از سخنان آن حضرت (عليه السلام) است‏] آن گاه كه بفرستاد امير [مؤمنان‏]، عليه السّلام، عبد اللّه پسر عبّاس را به زبير پيش از واقع شدن حرب روز جنگ جمل، تا باز گردد او زبير [را] و اطاعت او مبين طلحه را، بدرستى كه تو اگر بينى او را بيابى او را همچو ورزاوى پيچنده و گرداننده‏