هزار گوهر

سیدعطاء اللَّه مجدی‏

نسخه متنی -صفحه : 359/ 216

فصل شانزدهم كلماتى كه با «ك» آغاز مى‏شوند

643 «كفى بالمرء جهلا ان ينكر على النّاس ما يأتي مثله» براى نادانى انسان همين بس، كار بدى را كه بجاى مى‏آورد مانند آنرا بر مردم زشت شمارد

چو كارى ز كس ناپسند آيدت، اگر خود كنى پيشه آن كار بد، نباشد ترا بهره‏اى از خرد
و ز ان احتمال گزند آيدت، نباشد ترا بهره‏اى از خرد نباشد ترا بهره‏اى از خرد

644 «كفى بالمرء غفلة ان يصرف همّه فيما لا يعنيه» براى بيخبرى انسان همين بس كه همّ خود را صرف چيزى كند كه بكارش نيايد

بكارى نباشد چو بهر تو سود، چو اندر پى آن روى جاهلى‏ كفايت كند مر ترا غافلى‏
ببار گناهت چو خواهد فزود، كفايت كند مر ترا غافلى‏ كفايت كند مر ترا غافلى‏

645 «كفى بالمرء غواية ان يأمر النّاس بما لا يأتمر به و ينهاهم عمّا لا ينتهى عنه» براى گمراهى انسان همين بس كه مردم را بكارى امر كند كه خود امر بدان را نپذيرد و آنها را باز دارد از چيزى كه خود از آن باز نمى‏ايستد

ز كارى چو باشد تو را اجتناب، كنى منع چيزى كه كارت بود، ندانى ضلالت شعارت بود
چو بر ديگرى خوانى آنرا صواب، ندانى ضلالت شعارت بود ندانى ضلالت شعارت بود