دخترى هم داخل وصيت مىشود، چنانكه حسن بن زياد لؤلؤى از اصحاب ابو حنيفه چنين گفته ولى به نقل محمد بن موسى خوارزمى، محمد بن حسن (شيبانى) مىگفته: چنين وصيتى، نوه دخترى را شامل نمىشود.
در صفحات قبل بهنگام بيان اساتيد فقهى شريف رضى به اين مسئله اشاره كرديم شريف مىفرمايد: نزد ما (اماميه) استعمال ظروف طلا و نقره در خوردن، آشاميدن و ديگر استفادههائى كه نيازهاى بدن را رفع مىكند مثل روغن مالى، ميل سرمه و منقل بخور... حلال نيست.
و داود اصفهانى فقط نوشيدن را كه در خبر آمده مكروه مىداند و بقيه استفادهها حتى خوردن را هم بى اشكال مىداند.
روشن است كه شراب چه كم باشد يا زياد، حرام است و نيز واضح است كه مست شدن با استفاده از هر مسكرى حرام مىباشد چون پيامبر فرمود: «حرمت الخمرة بعينها و السكر من كل شراب» در اين معنى خلاف نيست، اختلاف در اين است، آيا غير شراب اگر به حد سكر و مستى نكشد حرام هست يا نه اگر مستى حاصل از نوشيدن شراب بالاجماع حرام باشد پس هر نوع مستى داخل اين عنوان مىشود و اگر مقدار مستى كه موجب زوال عقل نمىشود و شخص وقار خود را مىتواند حفظ كند عرفا مستى ناميده شود باز حرام است.
شريف رضى در ذيل شرح حديث «و لا يشرب احدكم الحدود و هو حين يشربها مؤمن» مىگويد: از نظر اين كه همراه مىخوارگى، معاصى ديگرى هم رخ مىدهد لذا پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم حد را جمع آورده و نيز آدمى كه باده مىنوشد و بد مستى مىكند معمولا مرتكب زنا هم مىشود، دست به قتل هم مىزند و نسبت نامشروع هم بديگرى مىدهد لذا امير المؤمنين در پاسخ عمر كه از حد ميخوار سؤال كرد فرمود: بر باده گسار، حد مفترى زده مىشود چون شخص باده گسار و ميخوار، فحاشى و بد دهنى مىكند و چون فحّاشى مىكند افتراء هم مىبندد.
شريف رضى در ذيل حديث: «الولد للفراش و للعاهر الحجر» مىنويسد: