كه شعر سيّد رضى را از سيّد مرتضى لطيفتر و جالبتر دانستهاند.
سيّد رضى نزد دانشمندان مشهور عصر كه در بغداد مىزيستند در علوم مختلف و متداول مانند صرف، نحو، لغت، عربيت، بلاغت، تفسير، حديث، فقه، اصول، كلام، قرائت قرآن مجيد (كه در آن زمان داراى اهميت بسيار بود) به تحصيل پرداخت، و از هر كدام بهره لازم را گرفت، و بدين گونه معلومات خويش را در علوم و فنون معمول عصر تكميل نمود.
سپس در همان سنين جوانى به تدريس آنها و تأليف و تصنيف همت گماشت، و شاگردانى برازنده و آثارى ارزنده از خود به يادگار گذارد، كه از جمله نهج البلاغه است، به شرحى كه خواهيم شناخت.
در اين جا لازم است فقط به ذكر اسامى استادان او اكتفا كنيم و تفصيل هر كدام و اين كه سيّد رضى كدام رشته علمى را نزد هر يك از آنان آموخته است، به كتاب «سيّد رضى مؤلف نهج البلاغه» حوالت دهيم.
لازم به ذكر است كه اساتيد او از علماى شيعه و سنى بودهاند. در آن زمانها دانشمندان اسلامى بدون در نظر گرفتن مذهب به آموزش از يكديگر مىپرداختند، و همين نيز موجب گسترش علوم و فنون اسلامى گرديد، و اينك اساتيد سيّد رضى به طور فهرست:
1- ابو سعيد سيرافى- دانشمند نحوى، يعنى استاد ادبيات عربى.
2- ابو على فارسى.
3- ابو الفتح ابن جنى.
4- ابو عبد اللّه مرزبانى- دانشمند محدث و مورخ و ادب دان مشهور.
5- شيخ مفيد فقيه متكلم (دانشمند عقايد و مذاهب) و مرجع بزرگ شيعه.
6- هارون بن موسى تلعكبرى- فقيه و محدث نامى شيعه كه از مشايخ عاليقدر حديث است.
7- ابن نباته- خطيب و دانشمند مشهور.
8- على بن عيسى ربعى- از علماى ادبيات عرب.
9- ابو اسحاق ابراهيم بن احمد طبرى.
سيّد رضى حدود يك صد سال پيش از نظام الملك طوسى در گذشته سال 485 كه او را