شاگردان وى - یادنامه کنگره هزاره نهج البلاغه نسخه متنی

اولين كسى دانسته‏اند كه اقدام به تأسيس مدارس دينى نمود، براى نخستين بار مركزى علمى به نام «دار العلم» در بغداد تأسيس كرد و شاگردانى در آن به تحصيل علوم اسلامى و فنون ادبى اشتغال ورزيدند.

سيّد رضى براى دار العلم خود كتابخانه‏اى و خزانه‏اى مملو از تمامى ما يحتاج محصلين را فراهم ساخته و مردى دانشمند را به عنوان خزانه‏دار آن تعيين كرده بود.

نكته جالب اين است كه سيّد رضى با اين وصف به هر يك از طلاب و محصلين كليدى داده بود كه هر گاه نياز به چيزى داشتند خود مستقيما قفل خزانه و در انبار را گشوده و هر چه خواستند بردارند و ديگر نيازى به درخواست از انباردار و سر زدن به وى نداشته باشند، چيزى كه شايد نظيرش را در جائى نخوانده باشيم. اين خود نماينده علو طبع و عزت نفس و همت والاى سيّد رضى بود كه مى‏خواست تمامى دانشجويان دار العلم و علماى آينده شيعه مانند خود او بار آيند، و بلند نظر و با شخصيت و رشيد باشند.

شاگردان وى

از تعداد كامل شاگردان سيّد رضى اطلاعى نداريم. چنانكه خواهيم گفت او به واسطه مناصبى كه داشت كمتر در عمر كوتاه خود فرصت يافته است به پرورش شاگردان و تدريس علومى كه اندوخته بود همت گمارد.

با اين وصف علامه امينى مؤلف كتاب گرانقدر «الغدير» به پيروى از محدث بزرگوار حاج ميرزا حسين نورى در خاتمه كتاب «مستدرك وسائل» اين عده را نام مى‏برد كه شاگرد سيّد رضى بوده‏اند يا از وى روايت كرده‏اند. اينان همگى از علماى نامى مى‏باشند.

1- دانشمند فقيه عاليقدر شيخ جعفر بن محمد دوريستى.

2- شيخ ابو عبد الله محمد بن على حلوانى.

3- قاضى ابو المعالى احمد بن على بن قدامه.

4- ابو زيد سيد عبد الله بن على كيابكى.

5- ابو بكر احمد بن حسين بن احمد نيشابورى خزاعى.

6- ابو منصور محمد بن ابى نصر.

7- قاضى سيد ابو الحسن على بن بندار.

8- شيخ مفيد عبد الرحمن بن احمد بن يحيى.