مناصب وى - یادنامه کنگره هزاره نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

یادنامه کنگره هزاره نهج البلاغه - نسخه متنی

محمد تقی جعفری؛ همکاران: حسن حسن زاده آملی، محمد تقی فلسفی، سید علی خامنه‏ای، عباسعلی عمید زنجانی، زین العابدین قربانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

مناصب وى

سيّد رضى از پدر به حضرت موسى بن جعفر و از مادر به امام زين العابدين عليهم السلام نسبت مى‏رسانيد، و از مكتب الهى آنها درس گرفته بود، حكومت و خلافت اسلامى را حق مسلم اهل بيت و علويان مى‏دانست و حتى آل عباس را كه عموزادگان پيغمبر بودند، خلفاى واقعى و حكمرانان حقيقى مسلمين به حساب نمى‏آورد، هر چند ناگزير بود با آنها مدارا كند، و جز اين هم چاره‏اى نبود، چون سراسر دنياى اسلام از آنها فرمان مى‏بردند. او سياست و در دست گرفتن سر نوشت مسلمانان و رسيدگى به امور دنياى مردم را عين ديانت دانسته، و ميان ديانت و سياست قائل به تفكيك و جدائى نبود. به همين جهت پدر او سمت سفارت و منصب نقابت را عهده‏دار بود و علنا قسمتى از سياست حكومت اسلامى را در دست داشت.

سيّد رضى منصب «نقابت» را در زمان جوانى از پدر تحويل گرفت. علاوه بر آن منصب «امارت حاج» و «نظارت بر ديوان مظالم» را با وظايف دينى و تدريس و تأليف و تصنيف و رسيدگى به امور دار العلم و ديگر كارهاى مذهبى كه از آن دانشمند دينى انتظار مى‏رفت، به عهده داشت، و جالب است بدانيم كه همگى را با شايستگى خاصى و به نحو احسن انجام مى‏داد.

و اينك اشاره‏اى به مناصب او: نقابت: نقابت به معنى سر پرستى علويان و سادات دودمان ابو طالب بود. شخصى كه اين منصب شريف و عالى را به عهده داشت «نقيب» مى‏گفتند. نقيب مى‏بايد به تمامى كارهاى آنان رسيدگى نموده، و كليه امور مربوط به ايشان را تحت مراقبت قرار دهد تا سادات و علويان و منسوبان پيغمبر صلّى الله عليه وآله وسلّم با عزت و سر فرازى زير نظر مرد بزرگى از خود به حيات خويش ادامه دهند، و نسب آنها به خوبى ثبت و ضبط شود، و مانع از آن گردد كه ديگران خود را «علوى» و «سيّد» جا بزنند، و بدين گونه دودمان شريف پيغمبر و ابو طالب از هر گونه آسيب پذيرى مصون و محفوظ بمانند.

از زمان معتضد خليفه عباسى در گذشته سال 289 هجرى تا زمان سيّد رضى در هر شهرى نقيبى وجود داشته و او كه سيّدى دانشمند و با تقوا و متنفذ بوده، مى‏بايد به امور علويان و سادات طالبى منطقه خود رسيدگى كند. اين يك پست مهم دولتى بوده و فرمان آن از جانب خليفه صادر مى‏شده است، تا با جبران بى احترامى‏ها كه قبلا نسبت به اولاد پيغمبر و طالبيان به عمل آمده بود، از آنان اعاده حيثيت شود. ولى وقتى منصب نقابت به سيّد رضى رسيد نظر به لياقت و كفايت و درايت او نقابت و سرپرستى كليه سادات و طالبيان قلمرو اسلامى به وى واگذار شد، و سيّد رضى آن منصب عالى و پر مسئوليت را به خوبى به عهده گرفت و مراسم آن را معمول داشت.

/ 332