براى بررسى موضوعهايى كه در نهج البلاغه در باره مسائل مربوط به طب و طبابت و بيمارى و درمان آمده به مباحث زير مراجعه كرديم: طب و طبيب- شفا- تداوى و داء و دواء- مرض، منابعى كه به آن رجوع كرديم بقرار زير است:1- ترجمه و شرح نهج البلاغه بقلم فيض الاسلام چاپ 1351 ش. تهران.2- نهج البلاغه ضبط شده بوسيله دكتر صبحى الصباح چاپ بيروت 1967. م.3- شرح نهج البلاغه تأليف ابن ابى الحديد به تحقيق محمد ابو الفضل ابراهيم دار احياء الكتب العربيه قاهره 1959. م.4- الكاشف عن الفاظ نهج البلاغه فى مشروحه تأليف سيد جواد مصطفوى خراسانى- دار الكتب الاسلاميه تهران 1354. ش.و چون فراوانترين و دسترسترين آنها در زبان فارسى كتاب فيض الاسلام بود بيشتر آنرا ملاك قرار داده و حتى الامكان در داخل پرانتز اشاره به شمارههاى منابع در كتاب الكاشف كردهايم- نام اختصارى قسمتهاى مختلف را طبق نظريه مؤلف الكاشف- ط- براى خطبهها و- ر- براى رسائل و مكاتبات و- ح- براى حكمتها انتخاب كردهايم- ضمنا براى اين كه شاهدى از موضوع مورد اشاره آورده باشيم كه راهنماى يافتن اصل منبع باشد جمله يا قسمتى از جمله را كه بموضوع مربوط مىشود آوردهايم كه با اختلاف شماره گذارى مطالب خطبهها و رسائل و حكمتها يافتن آنها آسانتر باشد.اينك فهرست قسمتهاى مطالعه شده و منابع آنها را در زير مىآوريم و سپس به بحث در مهمترين آنها بطور كلى خواهيم پرداخت.الف- قسمت مربوط به طب و طبابت: ما دائكم ما طبكم: ط 29 الهم قد ملت اطباء: ط 120 (119) الى ما كان عوده الاطباء: ط 212 (219) طبيب دوار بطبه ط 107 (106) قسمت سوم