بسم اللّه الرّحمن الرّحيم تمام مردم به تمايل طبيعى و كشش غريزه حب ذات علاقه دارند كه در جميع شئون زندگى و مظاهر حياتى همواره از نعمت عزت و بزرگوارى برخوردار باشند و از خوارى و ذلت بركنار.آئين مقدس اسلام مسئله عزت و ذلت را در تعاليم خود مورد كمال توجه قرار داده و مسلمانان را موظف نموده است كه در حفظ عز و احترام خود كوشا باشند، بزرگوارى و شرافت خويش را از آسيب مصون دارند و از گفتار و رفتارى كه به ذلت و خوارى آنان مىانجامد اجتناب نمايند.عن أبي عبد الله عليه السلام قال: «ان الله فوض الى المؤمن اموره كلها و لم يفوض اليه ان يكون ذليلا اما تسمع الله عز و جل يقول و لله العزه و لرسوله و للمؤمنين فالمؤمن يكون عزيزا و لا يكون ذليلا- وسائل كتاب امر بمعروف، باب كراهته التعرض للذل.» امام صادق عليه السلام فرموده: خداوند كار مؤمنين را به خودشان واگذار نموده ولى اجازه نداده است خويشتن را ذليل و خوار نمايند. مگر نشنيدى كه خداوند در قرآن شريف فرموده: كه عزت براى خدا و پيغمبر و مؤمنين است پس شايسته افراد با ايمان عزت و بزرگوارى است نه خوارى و ذلت.و عنه عليه السلام قال: «لا ينبغي للمؤمن ان يذل نفسه قلت بما يذل نفسه قال يدخل فيما يعتذر منه» وسائل همان كتاب- و همان باب.و نيز فرموده است: سزاوار نيست كه شخص با ايمان خود را ذليل نمايد. راوى حديث سؤال كرد: چگونه خود را ذليل ميكند در پاسخ فرمود: بكارى دست مىزند كه سر انجام بايد از آن معذرت بخواهد.عن على عليه السلام قال: «الاستغنا عن العذر اعز من الصدق به» نهج البلاغه كلمه 329.على عليه السلام فرمود: خويشتن را از عذر خواهى بى نياز دارى بهتر است از اين كه با صدق و راستى به ذلت عذرخواهى تن در دهى.و عنه عليه السلام: «و لا تجعل عرضك فرضا لنبال القول» نهج البلاغه نامه 69.
لطفا منتظر باشید ...
