وفات سيّد رضى
سيّد رضى اين دانشمند بلند قدر و نابغه نامى شيعه در سال 406 به سن 47 سالگى در بغداد وفات يافت. برادرش سيّد مرتضى كه نتوانست جاى او را بنگرد به حرم مطهر حضرت موسى بن جعفر عليه السلام پناه برد. فخر الملك وزير دانشمند آل بويه بر جنازهاش نماز گذارد، و عصر آن روز به كاظمين رفت و سيّد مرتضى را به خانه باز گردانيد. در حقيقت سيّد رضى با سن كم و كار زياد و اميد و انتظارى كه از او مىرفت چنان بود كه بايد در بارهاش گفت: «خوش درخشيد ولى دولت مستعجل بود» ولى سيّد رضى مانند تمامى عالمان ربانى چنانكه خود در نهج البلاغه از امير المؤمنين نقل مىكند، نمرده است. او زنده است، زنده جاويد. او با تدوين و تأليف «نهج البلاغه» چراغى فروزان فرا راه جامعه اسلامى قرار داد تا در قرون متمادى و اعصار متوالى رهنماى جوامع بشرى به راه است، و نيل آنان به كمالات شايسته و فضائل انسانى و تكامل علمى و عقلى باشد، چنانكه از هزار سال پيش تا كنون چنين بوده، و تازه همه اين نور پاشىها آغاز كار است.
باش تا صبح دولتت بدمد
كين هنوز از نتايج سحر است.
كين هنوز از نتايج سحر است.
كين هنوز از نتايج سحر است.