هر كدام از والدين و اولاد از نظر اسلام، بر ديگرى حقوقى دارند كه در كتب اخلاق، بطور تفصيل آمده است، امام عليه السلام در باره حقوق متقابل پدر و فرزند چنين مىفرمايد: «ان للولد على الوالد حقا، و ان للوالد على الولد حقا، فحق الوالد على الولد ان يطيعه في كل شيء الا فى معصيته اله سبحانه، و حق الولد على الوالد ان يحسّن اسمه و يحسّن ادبه و يعلّمه القرآن» «هر كدام از پدر و فرزند بر يكديگر حقى دارند، حق پدر بر فرزند آنستكه پدر را جز در نافرمانى و معصيت خدا اطاعت نمايد، و حق فرزند بر پدر آنستكه نام نيكو برايش بگذارد، و او را با ادب و آراسته بار آورد، و قرآن را به او بياموزد»
حقوق برادران دينى و دوستان
در باره حقوق برادران دينى و دوستان نيز، مطالب فراوانى در كتب احاديث و اخلاق موجود است كه از باب نمونه به جملات زير اكتفاء مىشود: «لا يكون الصديق صديقا حتى بحفظ اخاه فى ثلاث»: «فى نكبته، و غيبته، و وفاته» «تنها كسى را مىتوان دوست دانست كه در سه مورد حساس زير به دوستش وفادار باشد: در گرفتاريش و غيبتش و مرگش».و در مقام راهنمائى و چگونگى رفتار با او چنين دستور مىدهد: «عاتب اخاك بالاحسان اليه و اردد شره بالانعام