به خاطر همين موضوع، بر بنى اسرائيل مقرر داشتيم كه هر كس انسانى را بدون ارتكاب قتل يا فساد در روى زمين بكشد چنان است كه گوئى همه انسانها را كشته و هر كس انسانى را از مرگ رهايى بخشد چنان است كه گويى همه مردم را زنده كرده است و رسولان ما با دلايل روشن به سوى بنى اسرائيل آمدند، اما بسيارى از آنها تعدى و اسراف در روى زمين كردند. (21 الى 33)
كيفر آنها كه با خدا و پيامبر به جنگ برمىخيزند و در روى زمين دست به فساد مىزنند و با تهديد به اسلحه به جان و مال و ناموس مردم حمله مىكنند اين است كه اعدام شوند يا به دار آويخته گردند يا چهار انگشت از دست راست و پاى چپ آنها بريده شود و يا از سرزمين خود تبعيد گردند، اين رسوائى آنها در دنياست و در آخرت، مجازات بزرگى دارند.
مگر آنها كه قبل از دست يافتن شما بر آنان توبه كنند، بدانيد خداوند توبه آنها را مىپذيرد، خداوند آمرزنده و مهربان است. (آيه 34)
اى كسانى كه ايمان آوردهايد پرهيزكارى پيشه كنيد و براى تقرب و نزديك شدن به خدا وسيلهاى مانند ايمان به خدا و پيامبر، و عمل به جمله (لا اله الا اللّه) و نماز و صله رحم و انفاقهاى پنهانى و آشكار در راه خدا و انجام ديگر دستورات الهى انتخاب كنيد و در راه او جهاد كنيد باشد كه رستگار شويد.
كسانى كه كافر شدند و از انجام اوامر الهى روى گردان شدند اگر تمام آنچه كه روى زمين است و همانند آن، مال آنها باشد و آنها را براى نجات از مجازات روز قيامت بدهند، از آنان پذيرفته نخواهد شد. و مجازات دردناكى خواهند داشت. (الى 36)