آنها در واقع پشيمان نيستند بلكه اعمال و نياتى را كه قبلا پنهان مىكردند در برابر آنها آشكار شده و به وحشت فرو رفتهاند و اگر به دنيا باز گردند به همان اعمالى كه نهى شدهاند باز مىگردند و آنها دروغ مىگويند. (آيه 28)
گروهى از مشركان گفتند: غير از اين زندگى دنيا، حيات ديگرى وجود ندارد و ما هرگز برانگيخته نخواهيم شد. اى پيامبر، اگر آنها را به هنگامى كه در پيشگاه دادگاه عدل پروردگارشان ايستادهاند ببينى كه به آنها گفته مىشود آيا اين حق نيست؟ مىگويند: آرى قسم به پروردگار ما كه اين حق است، خداوند مىگويد: پس در برابر آنچه كه انكار مىكرديد مجازات را بچشيد.
آنان كه ملاقات معنوى و روحانى و شهود باطنى پروردگار را انكار كردند مسلّما زيان ديدند اما هنگامى كه ناگهان قيامت فرا مىرسد مىگويند: افسوس كه درباره حضور در پيشگاه عدل الهى كوتاهى كرديم و آنها بار سنگين گناهانشان را بر دوش مىكشند و چه بد بارى را بدوش مىكشند. زندگى دنيا در مقايسه با حيات در آخرت چيزى جز بازى و سرگرمى نيست و تنها وسيله است براى ساختن آخرت و سراى اخروى براى آنها كه پرهيزگارند بهتر است آيا نمىانديشيد؟ (29 الى 32)
اى پيامبر، مىدانيم كه گفتار آنها تو را غمگين مىكند ولى غم مخور و بدان، اين ظالمان تو را تكذيب نمىكنند بلكه آيات خدا را انكار مىنمايند. پيامبرانى پيش از تو نيز تكذيب شدند و در برابر تكذيبها صبر و استقامت كردند و در اين راه آزار ديدند تا هنگامى كه يارى ما به آنها رسيد اين سنت الهى است و هيچ چيز نمىتواند سنتهاى خدا را تغيير دهد و اخبار پيامبران در اين زمينه به تو رسيده است. و اگر اعراض آنها از قبول آيات ما بر تو سنگين است اگر مىتوانى در زمين نقب بزن و يا با نردبانى به آسمان صعود كن و در اعماق زمين و آسمان به جستجوى آيات ديگرى بپرداز و براى آنها بياور تا مورد قبول آنان واقع شود. اما بدان كه اينان بر اثر لجاجت به هيچ آيه و نشانهاى ايمان نخواهند آورد و اگر خدا بخواهد مىتواند آنها را اجبارا بر هدايت جمع كند اما هدايت اجبارى سودى نخواهد داشت پس هرگز از جاهلان مباش. (الى 35)