اينان از نژاد همانهايى هستند كه كوه طور را برفراز آنها همچون سايبانى بلند كرديم، آن چنان كه گمان كردند بر آنها فرود خواهد آمد و در آن حال از آنها پيمان گرفتيم و گفتيم آنچه را از احكام و دستورات به شما دادهايم با قدرت و جدّيت بگيريد و آنچه را در آن است به ياد داشته باشيد و عمل كنيد تا پرهيزگار شويد. (171)
اى پيامبر، بياد بياور زمانى را كه پروردگارت بر اساس فطرت از پشت و صلب فرزندان آدم، ذريه آنها را بر گرفت و آنها را گواه بر خويشتن ساخت و فرمود: آيا من پروردگار شما نيستم؟ گفتند: آرى، گواهى مىدهيم. و خداوند فرمود: اين عمل براى اين است كه در روز رستاخيز نگوئيد ما از اين پيمان فطرى توحيد و خداشناسى بىخبر بوديم. و يا نگوئيد پدران ما، قبل از ما بتپرستى را اختيار كردند و ما هم فرزندانى بعد از آنها بوديم و چارهاى جز پيروى از آنها نداشتيم، آيا ما را به آنچه باطل گرايان انجام دادند مجازات مىكنى؟ ما اينچنين آيات را توضيح مىدهيم، شايد به سوى حق بازگردند. (172 الى 174)
اى پيامبر، بخوان براى مردم، سرگذشت آن كس را كه آيات خود را به او داديم و اين آيات و علوم الهى چنان به او احاطه داشت كه همچون پوست تن او شده بود، اما سرانجام از دستور آن آيات خارج شد و شيطان به او دست يافت و از گمراهان شد. و اگر مىخواستيم مقام او (بلعم باعورا) را به اين آيات و علوم و دانشها بالا مىبرديم، اما در هدايت مردم، اجبار بر خلاف سنّت ماست و ما او را به حال خود رها كرديم، او همچون سگ هارى است كه اگر به او حمله كنى دهانش را باز و زبانش را بيرون خواهد كرد و اگر او را به حال خود واگذارى باز همين كار را مىكند. اين مثل جمعيتى است كه آيات ما را تكذيب كردند، اين داستانها را براى آنها بازگو كن شايد بينديشند و بيدار شوند چه بد مثلى دارند گروهى كه آيات ما را تكذيب كردند ولى آنها به خودشان ستم مىكردند.
آن كس را كه خدا هدايت كند هدايت يافته واقعى اوست و آنها را كه به خاطر اعمالشان گمراه سازد زيانكاران واقعى هستند. (175 الى 178)