آنها كه اميد لقا و قرب در پيشگاه ما را در روز رستاخيز ندارند و به زندگى دنيا خشنودند، و بر آن تكيه كردند و آنها كه از آيات ما غافلند، همه، بخاطر كارهايى كه انجام دادهاند جايگاهشان آتش است.
اما خداوند كسانى كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند را در پرتو ايمانشان هدايت مىكند و به بهشت وارد مىنمايد كه از زير قصرهاى آنها نهرها جريان دارد. گفتار و دعاى آنان در بهشت اين است كه خداوندا تو منزهى و تحيت آنها سلام، و آخرين سخنانشان حمد مخصوص پروردگار عالميان است. (7 الى 10)
اگر همانگونه كه مردم در بدست آوردن خوبيها عجله دارند، خداوند نيز در كيفر اعمالشان شتاب نموده و مجازاتشان كند عمرشان به پايان مىرسد و همگى نابود خواهند شد. ما آنها را كه به لقا و قرب در پيشگاه ما ايمان ندارند را رها مىكنيم تا در طغيانشان سرگردان شوند.
هنگامى كه به انسان، زيان و ناراحتى برسد ما را در همه حال چه به پهلو خوابيده و يا نشسته و يا ايستاده مىخواند. اما هنگامى كه ناراحتى او را بر طرف ساختيم چنان غافل مىشود كه گويى هرگز ما را براى حل مشكلى كه به او رسيده نخوانده، اينگونه براى اسرافكاران اعمالشان زينت داده شده است. (11 الى 12)
ما امتهاى پيش از شما را به هنگامى كه ظلم كردند هلاك كرديم در حالى كه پيامبرانشان با دلايل روشن به سراغ آنها آمدند ولى آنها ايمان نياوردند، اينگونه مجرمان را جزا مىدهيم. سپس شما را جانشينان آنها در روى زمين قرار داديم تا بنگريم شما چگونه عمل مىكنيد. (الى 114)