و اما آنها كه به آيات و حضور در پيشگاه ما، در قيامت كافر شدند در عذاب الهى احضار مىشوند. (11 الى 16)
خداوند را به پاكى ستايش كنيد در هنگامى كه شام مىكنيد و صبح مىنمائيد.
و حمد و ستايش در آسمانها و زمين مخصوص اوست و تسبيح و تنزيه به هنگام عصر و هنگامى كه ظهر مىكنيد براى اوست.
او زنده را از مرده و مرده را از زنده خارج مىكند و زمين را بعد از مرگ، حيات مىبخشد و به همينگونه روز قيامت برانگيخته مىشويد. (17 الى 19)
از نشانههاى او اين است كه شما را از خاك آفريد، سپس انسانهائى شديد و در روى زمين انتشار يافتيد.
و از نشانههاى او اينكه همسرانى از جنس خود شما برايتان آفريد تا در كنار آنها آرامش يابيد و در ميانتان مودت و رحمت قرار داد.
در اين امر نشانههائى است براى گروهى كه تفكر مىكنند.
و از آيات او آفرينش آسمانها و زمين و تفاوت زبانها و رنگهاى شماست و در اين امر نيز نشانههايى است براى عالميان.
و از نشانههاى او خواب شما در شب و روز است، و تلاش و كوششتان براى بهرهگيرى از فضل پروردگار و تأمين معاش، در اين امور نشانههايى است براى آنها كه گوش شنوا دارند.
از آيات او اين است كه برق و رعد را به شما نشان مىدهد كه هم مايه ترس از صاعقه و هم مايه اميد به نزول باران است و از آسمان آبى فرو مىفرستد كه زمين را بعد از مردن به وسيله آن زنده مىكند، در اين نشانههايى است براى جمعيتى كه عقل خود را به كار گيرند. (الى 24)