هيچ شفاعتى نزد او جز براى كسانى كه به آنان اذن داده شود سودى ندارد و در آن روز همه در اضطرابند تا زمانى كه اين نگرانى از دلهاى آنها زايل گردد و فرمان از ناحيه او صادر شود در اين هنگام گروهى از كسانى كه گناهكاران، آنان را شافعين در روز قيامت مىدانستند از گروه ديگرى مىپرسند خداوند در اين باره چه فرمود؟ آنها مىگويند: حق را بيان فرموده است و اوست بلند مقام و بزرگ مرتبه.
اى پيامبر به آنان بگو: چه كسى شما را از آسمان و زمين روزى مىدهد؟ تو خود به آنان پاسخ ده كه او همان اللّه است. آيا ما بر طريق هدايت و يا در گمراهى آشكار هستيم يا شما؟ بگو: شما از گناهى كه ما كردهايم سؤال نخواهيد شد همانطور كه ما در برابر اعمال شما مسئول نيستيم و پروردگار ما همه ما را جمع مىكند و سپس در ميان ما به حق داورى مىنمايد و اوست داورى آگاه و دانا.
و كسانى را كه به عنوان شريك به او ملحق ساختهايد به من نشان دهيد، هرگز چنين نيست و او شريك و شبيهى ندارد بلكه او خداوند عزيز و حكيم است. (22 الى 27)
اى پيامبر، ما تو را جز براى همه مردم جهان نفرستاديم تا آنها را به پاداشهاى الهى بشارت دهى و از عذاب او بترسانى ولى اكثر مردم نمىدانند.
آنها مىگويند: اگر راست مىگوئيد اين وعده عذاب و رستاخيز كى خواهد بود؟ به آنان بگو: وعده شما در روزى خواهد بود كه نه ساعتى از آن تأخير مىكنيد و نه بر آن پيش خواهيد گرفت.
كافران گفتند: ما هرگز به اين قرآن و كتب ديگر كه قبل از آن بوده ايمان نخواهيم آورد. اى رسول ما اگر ببينى هنگامى كه اين ستمگران در پيشگاه پروردگارشان براى حساب و جزا بازداشت شدهاند از وضع آنها در شگفت مىشوى چون هر كدام از آنها گناه خود را به گردن ديگرى مىاندازد. مستضعفان به مستكبران مىگويند: اگر شما نبوديد ما مؤمن بوديم. (الى 31)