اين نيز براى آنها نشانهاى است از عظمت پروردگار كه ما فرزندانشان را در كشتيهائى كه مملو از وسائل و بارهاست حمل كرديم و براى آنان مركبهاى ديگرى همانند آن آفريديم و اگر بخواهيم آنها را غرق مىكنيم به طورى كه نه فريادرسى داشته باشند و نه كسى آنها را از دريا بگيرد.
مگر باز هم رحمت ما شامل حال آنها شود و تا زمان معينى از اين زندگى بهرهگيرند. (41 الى 44)
هنگامى كه به آنها گفته شود از آنچه پيشرو و پشت سر شما است از عذابهاى الهى بترسيد تا مشمول رحمت الهى بشويد اعتنا نمىكنند.
و هيچ آيهاى از آيات پروردگارشان براى آنها نمىآيد مگر اينكه از آن روى گردان مىشوند.
هنگامى كه به آنها گفته شود از آنچه خدا به شما روزى كرده انفاق كنيد كافران به مؤمنان مىگويند آيا ما كسى را اطعام كنيم كه اگر خدا مىخواست او را اطعام مىكرد.
پس خدا خواسته است كه او گرسنه باشد شما فقط در گمراهى آشكاريد. (45 الى 47)
منكران قيامت مىگويند اگر راست مىگوئيد اين وعده قيامت كى خواهد بود؟ اما جز اين انتظار نمىكشند كه يك صيحه عظيم آسمانى آنها را فرو گيرد در حاليكه مشغول جدال در امور دنيا هستند و چنان غافلگير مىشوند كه حتى نمىتوانند وصيتى كنند يا به سوى خانواده خود مراجعت نمايند.
بار ديگر در صور دميده مىشود ناگهان آنها از قبرها شتابان به سوى دادگاه پروردگارشان مىروند.
مىگويند: اى واى بر ما چه كسى ما را از خوابگاهمان برانگيخت؟ آرى اين همان است كه خداوند رحمان وعده داده و فرستادگان او راست گفتند.
صيحه واحدى بيش نيست ناگهان همگى نزد ما حاضر مىشوند.
امروز به هيچكس ستم نمىشود و جز آنچه را عمل مىكرديد جزا داده نمىشويد. (الى 54)