در حاليكه از شدت شرمسارى و خشوع ديدگان خود را پائين انداخته از قبرها بيرون آيند، تو گوئى همچون ملخهاى منتشرند در حاليكه بسوى آن دعوت كننده به سرعت مىدوند. آن روز كافران مىگويند اين روز چه روز سختى است.
قبل از ايشان، قوم نوح نيز بنده ما نوح را تكذيب كرده و گفتند: او جن زده و مضرّت ديده است، تا جائيكه پروردگار خود را خواند و عرضه داشت پروردگارا من مغلوب و شكست خوردهام، از تو يارى مىخواهم.
ما نيز درهاى آسمان را به آبى رگبار و تند بگشوديم و زمين را به صورت چشمههاى جوشان بشكافتيم و اين دو آب به منظور اجراى فرمانى كه رانده بوديم بهم برخورد كردند و ما نوح را بر مركبى تختهاى كه به صورت كشتى در آمده بود سوار كرديم و اين كشتى زير نظر ما به حركت در آمد و بقيه غرق شدند و جزاى يك عمر كفران را بديدند.
ما آن كشتى را حفظ كرديم تا آيتى باشد، آيا عبرت گيرندهاى هست تا متذكر شود و بداند كه عذاب و هشدار من چگونه است؟ و با اينكه ما قرآن را براى تذكر آسان كردهايم آيا پند گيرندهاى وجود دارد.
قوم عاد هم پيامبرشان را تكذيب كردند ببين كه عذاب و هشدار من درباره آنان چگونه بود، ما بادى سخت طوفانى در روز نحس مستمر و دنبالهدارى بر آنان فرستاديم.
بادى كه مردم را مانند نخلى كه از ريشه درآيد از زمين بركند.
ببين كه عذاب و انذار من چگونه بود، با اينكه ما اين قرآن را براى تذكر آسان كردهايم آيا كسى هست كه متذكر شود و پند گيرد.
ثمود هم پيامبران را تكذيب كردند و گفتند:
آيا يك بشر كه از خود ما است را پيروى كنيم؟ در اين صورت خيلى گمراه و ديوانهايم.
چطور شده كه از ميانه همه ما، قرآن تنها بر او نازل شده؟ نه، بلكه او دروغ پردازى است جاه طلب.
فردا در پيشگاه حق خواهند فهميد كه دروغ پرداز و جاه طلب كيست.