صفحه ى 429
كرده است.
قرآن در بيشتر سوره ها از انفاق ياد كرده، و در اين جا بيشتر توجه معطوف به جوانب نفسانى انفاق است، و ناحيه اى از انفاق كه سوره بقره درباره آن بيش از سوره هاى ديگر بحث كرده، اين مطلب است كه انفاق مظهرى از مظاهر ايمان داشتن به خدا و به روز بازپسين است.
در آيه نخستين به اين ضرورت توجه پيدا مى كنيم كه لازم است انفاق در راه خدا بوده باشد، و در آيات دوم و سوم و چهارم به اين كه نبايد به دنبال انفاق، منت بر سر كسى گذاشت يا مايه آزردگى او شد. اما در آيه پنجم مثلى براى انفاق فى سبيل اللَّه مى زند كه به وسيله آن به اين مطلب متوجه مى شويم كه انفاق چگونه سبب تثبيت ايمان مى شود آيه ششم به اين فرمان مى دهد كه انفاق مى بايستى از مال پاكيزه و نه از مال پليد بوده باشد و ...
[261] خداوند بخشنده زندگى و بخشنده نعمتهاى آن است، و اكنون از ما مى خواهد كه پاره اى از آنچه را كه به ما بخشيده است به او تقديم كنيم، تا عوض آن را چند برابر به ما عنايت كند آنچه به او پيشكش مى كنيم از ميان نمى رود، بلكه مثل آن همچون دانه اى است كه به خاك سپرده شود چنين دانه اى به پايان كار خود نمى رسد، بلكه دانه هاى ديگرى كه مى خوريم به پايان خط خود رسيده اند، و اين كه در زير خاك پنهان كرده ايم، چندان رشد مى كند و افزون مى شود كه به صدها دانه مى رسد. اين صنع خدا است كه اندازه مختصرى از مال تو كه در راه او انفاق كرده اى مى گيرد و آن را براى تو چند برابر مى كند.
«مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَ اللَّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيمٌ- مثل كسانى كه اموال خود را در راه خدا مى دهند، مثل دانه اى است كه هفت خوشه برآرد و در هر خوشه صد دانه باشد، و خدا براى هر كس بخواهد دو