صفحه ى 482

چگونه بايد علم را بر واقعيت تطبيق كنند.

منطبق ساختن ارزشهاى رسالتى بر واقعيت موضوعى، به شكل صحيح و سالم صورت نمى گيرد مگر آنكه سه شرط كه آيه كريمه به آن اشاره مى كند تأمين شود:

1- سالم بودن نيت.

2- داشتن علم راسخ به ارزشها.

3- عالم بودن به واقعيت با علمى راسخ.

و آخرين سخن: اين آيه دليل بر آن است كه مهمترين مسئوليت مرد علم آن است كه ارزشها را به صورتى پاك و پاكيزه بر واقعيت تطبيق كند.

ايمان پيش از معرفت

سپس آيه از ارتباط ميان ايمان و معرفت سخن مى گويد، و در اين باره تأكيد مى كند كه معرفت فرزند ايمان است نه بر عكس، و سبب آن اين است كه شرط قبلى براى رسيدن به معرفت آمادگى نفسى براى پذيرفتن و تسليم شدن به آن پس ظاهر شدن آن براى شخص است.

كسى كه- پيشاپيش- بر حق تكبر مى فروشد، و در باطن قصد آن دارد كه اگر به حق برسد آن را رد كند، هرگز به معرفت نخواهد رسيد و راسخان در علم كه تأويل درست قرآن را مى دانند، چرا كه از پيش به آن ايمان دارند و قصدشان آن نيست كه قرآن را به صورت هواهاى نفسانى خود درآورند، بلكه خواستار پيروى از قرآن و تسليم كردن خود به آنند.

«يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا وَ ما يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُوا الْأَلْبابِ- مى گويند: به آن ايمان آورديم، همه اش از نزد پروردگار ما است، و جز خردمندان كسى پند نگيرد.»

در اين جا قضاياى آشكارى همچون آنها كه در آيات گذشته مورد بحث قرار گرفت وجود دارد، ولى نيازمند توجه كردن به آنها است، آن كس به اين تنبه و