صفحه ى 551
چه صاحبان دين درست شماييد، در صورتى كه مى دانستند كه دين از آن، خدا است نه از اينان است و نه از آنان.
«وَ لا تُؤْمِنُوا إِلَّا لِمَنْ تَبِعَ دِينَكُمْ قُلْ إِنَّ الْهُدى هُدَى اللَّهِ- و ايمان نياوريد جز به كسانى كه از دين شما پيروى كردند بگو كه هدايت هدايت خدا است،» و هدايت نژاد يا قوم معين نيست، و سپس رسالتى كه بر قلب محمد (ص) نازل شد، تمام كننده رسالتهاى خدا و پايان آنها است، در صورتى كه رسالتهاى گذشته در چنين سطحى قرار نداشت.
«أَنْ يُؤْتى أَحَدٌ مِثْلَ ما أُوتِيتُمْ- كه به كسى چيزى همچون آنكه به شما داده شده داده شود.»
اى مسلمانان! به خاطر اين كه بعضى از احبار و پيشوايان دينى يهود به آن ايمان آوردند و سپس كافر شدند، يا اين كه مى گويند ما ناقلان رسالت سنتى هستيم، پس چگونه رسالت به اعراب رسيد كه شايستگى كشيدن بار رسالت ندارند، در دين خود شك نكنيد. آنچه مى گويند درست نيست، و خدا مى داند كه رسالت خود را در كجا قرار دهد:
«أَوْ يُحاجُّوكُمْ عِنْدَ رَبِّكُمْ قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ- يا در نزد پروردگارتان با شما احتجاج كنند بگو: بزرگى و فضل به دست خدا است، و آن را به هر كس بخواهد مى دهد.»
تنها بنى اسراييل اختصاص به فضل خدا ندارند، بدان سبب كه خدايى كه بنى اسراييل را آفريد و به آنان با رسالت خود تفضل كرد، عرب را نيز آفريد. و آفريدگان در برابر او يكسانند، و از آن روى اكنون رسالت را مخصوص اعراب كرده است كه مى داند شايستگى كشيدن اين بار امانت را دارند.
«وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيمٌ- و رحمت خدا گسترده و خدا دانا است،» و چون واسع است، فضل خود را تنها به يك گروه منحصر نمى سازد، و چون عليم است، در هر دوره رسالت خود را در جايى معين قرار مى دهد، و اين همه به