صفحه ى 574

ننهادن به رسالت تازه اسلام مى آوردند و متكى بر امور قشرى و جمود بر اشخاص و سيره و روش ايشان بود.

قرآن با همانند اين برهان در آن هنگام رو به رو شد كه ابراهيم را شخصيتى نظير يعقوب دانست كه ميان همه ديانات به يگانگى قايل بود، و بر اين مطلب چنين استدلال مى كند كه ابراهيم پدر همه و سازنده خانه كعبه بود كه اعراب آن را تقديس مى كردند، و هم اكنون نشانه اى از آن در مقام ابراهيم كنار خانه كعبه باقى است، و نيز در دعوت به حج خانه خدا كه دعوتى عام است و توانگران را شامل مى شود، و سپس قرآن به اهل كتاب يادآور مى شود كه اين مخالفت ايشان سبب دور شدن مردم از دين خواهد شد.

و خطاب قرآن متوجه به مسلمانان است و از ايشان مى خواهد كه از پيروى اهل كتاب پرهيز كنند، بدان سبب كه ايشان، در حقيقت، دعوت كنندگان به دين نيستند، بلكه خيانتكارانى نسبت به رسالتند و مردمان را به كفر دعوت مى كنند.

شرح آيات:

تقديس اشخاص راه وحدت را مى بندد

[93] «كُلُّ الطَّعامِ كانَ حِلًّا لِبَنِي إِسْرائِيلَ إِلَّا ما حَرَّمَ إِسْرائِيلُ عَلى نَفْسِهِ مِنْ قَبْلِ أَنْ تُنَزَّلَ التَّوْراةُ- همه خوردنيها بر بنى اسراييل حلال بود، جز آنچه اسراييل بر نفس خود حرام كرده بود، پيش از آنكه تورات نازل شده باشد.»

اسراييل نام يعقوب است و او جدّ اعلاى قبايل بنى اسراييل بود. و او بر خود بعضى از انواع غذا را حرام كرده بود و فرزندانش بر روش او عمل مى كردند، و اين حرام كردن يك شريعت الاهى ثابت نبود و شواهدى بر اين در خود كتاب تورات وجود دارد.

«قُلْ فَأْتُوا بِالتَّوْراةِ فَاتْلُوها إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ- بگو اگر راست مى گوييد تورات را بياوريد و آن را بخوانيد،» كه در آن خواهيد يافت كه تحريم طعام ابدى نبوده و بنا بر اين شريعت