تفسیر هدایت جلد 1
لطفا منتظر باشید ...
صفحه ى 575محمد آمده و آن را براى شما حلال كرده است.[94] ولى بنى اسراييل به اين تحريم متشبّث شدند و آن را بهانه اى براى نپذيرفتن اسلام قرار دادند، و طبعا اين نپذيرفتن بازتابى بر روى خود ايشان داشت و خودشان پيش از ديگران از اين نپذيرفتن زيان بردند.«فَمَنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ - پس كسانى كه از اين پس بر خدا دروغ بندند،» يعنى پس از مراجعه كردن به تورات.«فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ - از ستمكارانند.»[95] چسبيدن به اشخاص تاريخى غالبا سنگ سد راهى در رسيدن به وحدت ميان (اصحاب رسالت) مى شود، و بر ما است كه بدانيم آن اشخاص كسانى بوده اند كه از دنيا رفته اند و آنچه كسب كرده با خود برده اند، و آنچه ما كسب كنيم از آن خود ما است، و ما نبايد زندگى آنان را وسيله اى براى ايجاد تفرقه در ميان خود قرار دهيم. سپس در برابر آن اشخاص كسان ديگرى هستند كه ميان اصحاب رسالت ايجاد وحدت و يگانگى مى كنند بياييد تا روشنى را بر روى آنان بيفكنيم و پيوسته بودن با ايشان را تقويت كنيم، تا ارتباط ما با يكديگر استحكام بيشتر پيدا كند. پس، مثلا، اگر اعراب با يهوديان در يعقوب با يكديگر اختلاف داشته اند، مى دانيم كه در ابراهيم با يكديگر پيوسته بوده اند، پس بهتر آن است كه به ابراهيم توجه كنيم و در شخصيت او سمبل يگانگى رسالتها را كه كعبه است به دست آوريم.«قُلْ صَدَقَ اللَّهُ فَاتَّبِعُوا مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً- بگو: خدا راست گفت، پس از دين ابراهيم استوار در دين خود پيروى كنيد،» كه از شرك دورى جست و طاغوت مستولى بر مردم را به نام ارزشهاى شرك رد كرد.«وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ- و از مشركان نبود.»كه نه بندگى طاغوت كرد، و نه گوساله را خداى خود گرفت و نه گفت
